Mijn deelname aan de single toernooien
Na een aarzelende start bij de competitie was de vorm daar opeens op de laatste speeldag. Vol verwachting schreef ik me daarom in voor de Clubkampioenschappen single bij TCH. Om de vorm bij te houden deed ik de week voorafgaand aan het singletoernooi mee met het open toernooi ’s-Gravenzande. Dat had ik beter niet kunnen doen. Na een bye en een walkover werd ik in de halve finale met 6-0 6-0 vernederd, dit tot groot genoegen van het aanwezige publiek. Mijn vertrouwen had toch wel een tikje gekregen. Daarom besloot ik om tot het einde van de clubkampioenschappen niet meer op de weegschaal te kijken en me voor te houden dat ik een topatleet in vorm in was.
De 1e wedstrijd mocht ik aantreden tegen het talent “lefty” Twan van Kester. Uiteraard begeleid door zijn trouwe supporters Loes en Nico. De 1e set ging het voortreffelijk, totdat ik mijn bespanning brak en het begon te gieten. Het ritme gebroken en Twan kwam sterk terug. Gelukkig kon ik de wedstrijd nog in de tiebreak beslissen. De volgende wedstrijd tegen Bob de Vette. Ik had niet de illusie dat ik deze wedstrijd kon winnen en was al met mijn gedachte bij de volgende wedstrijd tegen Robbert van Oppenraay. Tegen Bob dan ook een afgetekende overwinning voor Bob. Na afloop een hele gezellige avond gehad, mede door de aanwezigheid van Tamara van Oppenraay in ons gezelschap.
De volgende avond moest ik aantreden tegen Robbert van Opppenraay. Opeens dacht ik aan de vorige avond dat Robbert op tijd op bed lag en dat Tamara maar zo lang aardig bleef doen tegen me. De twijfel sloeg toe “Ben ik er dan toch ingetuind!”
De winnaar zou doorgaan naar de laatste vier !!! Na een aarzelend begin nam ik de lessen van Oranje ter harte. Niet mooi spelen tegen Robbert, want dat kan hij veel bete dan ik, maar op zijn Argenduits de ballen terugbrengen en speculeren op de fout van de tegenstander. Gelukkig werkte dit tegen Robbert zodat ik in 2 sets mocht winnen.
Nu is het zo dat als je ouder wordt en minder gaat winnen, je toch wel langer stil wil staan bij de overwinningen die je nog weet te behalen. Ik zal daarom na afloop aan het bier best een paar keer geroepen hebben dat ik toch maar weer bij de beste vier tennissers van TCH hoor!, en dat TCH toch zeker wel 800 leden heeft!, en dat ik dus bij de beste vier tennissers van 800 leden hoor, bla, bla, bla, bla.
Vervolgens de halve finale tegen David van Laar. David had een speciale troef in petto. Hij had zijn vader verzocht om verkleedt als Al Pacino naar zijn wedstrijd te komen kijken om zodoende beter bestand te zijn tegen mijn intimiderende wijze van spelen. De 1e set werkte dit heel goed, totdat ik meende dat ik David zijn vader naar mij zag lachen. Toen gingen alle remmen bij me los en perste ik alles uit het energiearme lichaam. Tot mijn blijde verbazing won ik de 2e set van David en kon ik begin 3e set ook nog met David meekomen. Vervolgens ging David beter spelen en ging het kaarsje bij me uit.
Wat ik erg geslaagd vond, was dat de TC de partijen in de 4/5 zoveel als mogelijk tegelijkertijd inplande. Hierdoor hebben we op donderdagavond en vrijdagavond leuke gezellige avonden met elkaar beleefd, onder het motto “What happens on TCH, stays on TCH!!”
Uw halve finalist,
Peter van der Wilk
